Daar gaat Ali, slenterend aan de Amstel. Wat te doen om niet meer Alleen te slapen? Hij was ooit Rising en nu al weer Falling als goede tweede. Hij loopt van Anapurna naar Batumambe, wil naar Berlijn via F… Teuven, passeert een Strandhut en wil ooit nog naar Timbouctou.
Hij zoekt de schoonheid, die Met een Rotvaart op hem af moet komen. Hij voelt zich Tutti dramatico, schakelt in op Radio Tirana en wil veel meer Tutto è Bello. Ja dat zoekt hij, zo moet het raken. Ziet een Oud paard voorbijkomen en nog een Kneushoorn er rustig achteraan. Verderop is een Woetie aan het Baajen en hij stapt verder, op ritmische priemgetallen, afwisselend rechts en links voorop de één.
Ali ziet het Circo opbouwen in Vranjanski en verderop een Danza Arabica door de straten gaan. Hij glimlacht, zoals de Notre Dame, knikt Kanu toe en eet een Kooko met een Appelstroika toe. Waar is Fufu, of wil hij toch liever gele vla?
En dan gebeurt het: hij hoort de klanken, Tate, Joe bent de wan voor mij man! Het station van Liberty komt voorbij, Russische Gitaren klinken naast een Rastafunk, eclectische sferen omringen hem. Sjapte Opt doet hem bewegen en stilstaan en weer bewegen. Men biedt hem een Efes B aan bij een bordje Spaghetti op Fort Dudu; het swingt in hem, het doet zijn Hart weer kloppen, het is Lebendig en Freilich. Hij voelt het weer stromen, de Dageraad jubileert, een nieuw jaar, een Nuevo Año staat te beginnen … Power to the people!
Daar gaan ze, alle Toeters & Bellen. Nooit meer ophouden, fluistert hij ze toe, nooit meer hiermee ophouden!
Tekst: Caroline Doorenbosch